VERSLAG WEEK 3/4/5 – LIVING THE LONDON LIFE

Good afternoon ladies and gentlemen, the story will be served...

Whaaaah alweer 3 weken geleden dat ik m’n verslag heb ge-update dus hierbij zal ik die taak volbrengen! Waar waren we gebleven? Het toch wel lichtelijk aparte deuren-check-weekend…

De maandag na dit fenomeen vonden Joyce en ik het wel weer tijd om ons even finaal onder te dompelen in de traditionele Engelse stijl, de ales en de té overvolle wijnglazen wat hier dus echt compleet normaal is. Denk hierbij aan een ware vissenkom. Het is dat je na een paar drankjes niet meer denkt aan de culinairiteit en je alleen maar houdt van de vele centiliters die in je glas ronddobberen, maar een vinoloog zal hoogstwaarschijnlijk van pure agressie helemaal van z'n padje gaan.

Woensdag, toen ik me weer bevond in het (normale) wekelijkse ritme was het tijd voor een waar heren Black Tie dinner. Denk bij deze toch wel pars pro toto formele gelegenheid vooral aan Bloody Marie’s en Gin Tonics, maar zeker ook aan de toch wel fantastisch uitstralende smoking die zijn kenmerkende waarde vind in de zwarte vlinderdas. Aan mij de eer om de 14 geklede mannen te voorzien van voortreffelijke wijnen. Daarnaast was mijn opdracht van de avond om de leiding te nemen over het hele distributieproces, oftewel het perfect on-time serveren en over laten lopen van de gerechten. Jawel jawel, dit proberen is gelukt. Gotcha!

De donderdag werd ik plotseling, geheel onverwacht op een diner van 5 gestort. No problem in tha house zal je denken maar mijn innerlijke stelsel dacht daar blijkbaar weer eens anders over. Een vlaag van onrust tot in het hoogste niveau stroomde door m'n hele lichaam. Ik kreeg stress plekken en kon even geen lach meer op m'n gezicht toveren. Mijn hemel, wat er precies met me gebeurde, geen idee maar ik was opeens zo bang dat ik ze niet zou verstaan, ik iets fout zou doen of dat er iets compleet verkeerd zou gaan.. Typisch gevalletje stomheid zeg… mijn hemel. Zoals jullie nu kunnen lezen heb ik de avond gewoon prima overleefd en ben ik dus wel over een blijkbaar stukje ongerealiseerde angst heen gekomen.

Zaterdag was het nationale uitslaapdag. HEEEEERLIJK. Het weekend is nu heilig joh! Jeetje wat fijn om even helemaal in je eigen wereldje te kruipen als je je de hele week al bevind in het gebouw van je werk. Ook hoorden we rond het uur van 12 allemaal woorden stromen uit de guestroom. Huh?! Zit daar iemand in? Joyce was zich een hoelahoepoe in de rondte geschrokken en kwam over intensief de kamer binnenstormen. Wat bleek?! Er was een meisje opgesloten in de kamer… Dit was dé gelegenheid om een stukje James Bond met een touch van Spiderman in me te laten opbloeien en als een ware reddende engel me lichaam door het kleine badkamerraampje te wurmen, om haar vervolgens te redden. Het meisje was bevrijd en ik had toch weer wat nuttigs gedaan. Deze dag kon al niet meer kapot! Nou jongens, dat bleek die avond wel want om 19:00 uur stond het werken bij een ware danssensatie op de planning! Dit moest was beloven! De champagne vloeide rijkelijk, het diner zorgde voor aangewakkerde smaakpupillen en het dansen kon beginnen onder begeleiding van een waar mediterraans danskoppel. De gasten dartelden en zwierden de dansvloer over en toen mijn toch wel aangemoedigde lichaam het niet meer kon houden kwam Joyce in m’n kielzog opduiken. Ze stond me al op te wachten om richting Piccadilly te lopen waar we werden overdonderd met een breakdance a la hiphop show op het plein. Welcome in London, the city of the amazing dancers! De Zoo bar was aan de beurt en we hebben geshaked voor het leven. Daarnaast waren onze lachspieren wel zo aangewakkerd dat we een paar uur later vol spierpijn terugkeerden naar ons bed.

Die maandag erop ben ik weer begonnen met rekeningen checken en die doorsturen naar de accountant. Ook heb ik me gestort op het voorbereiden van de diners die avond, want..... er stond een champagne tasting op het programma! De gasten konden zich laten sturen door de reis langs de 12 verschillende bottels die stonden te popelen om de mensen te verlekkeren met de meest fijne stoffen die ze in zich hebben. Er was naderhand nog wat over dus ik heb m’n eigen wetenschap naar het ontdekken van verschillende champagne-smaken ook maar even in een verdere dimensie geduwd. Heerlijk!

Verder werd ik door Beata, de banqueting manager erop gewezen dat ik sommige taalkundige benamingen beter anders kon hanteren. Zo had ze opgemerkt dat ik als teken van alstublieft, "You're welcome" and "No problem" zei. Dit is dus een ware not-done en staat eigenlijk een beetje gelijk als een cultuurbarbaar. Shit. Bij de oude garde, die Brooks's als 1 van de prehistorische clubs in Londen aantrekt, wordt dat niet op prijs gesteld. Ik kan in het vervolg m'n taal beter transformeren naar "It's my pleasure" and "Not at all". Oke, super blij dat ze me erop heeft gewezen maar ik moet hier toch wat op bedenken. Ik ben al lang blij als Engelsen me begrijpen maar hoe tof zou het zijn als ik als taal fetisj, die gentlements kan verbluffen met mijn Engelse-abn. Allrighto, project number 2 has arrived!!!

Ook werd ik door haar even gewezen op de bedoeling van de club. Als de heren namelijk de zaal verlaten zei ik: "Have a nice evening sir". Dit was dus ook een lichtelijke verwoesting van het hele huisgevoel dat de members er hebben. Ze verlaten namelijk de eetzaal, wat absoluut niet betekent dat ze het hele gebouw ook gedag zeggen. Ik vroeg ondertussen helemaal verwonderd wat ik dan in hemelsnaam wel moest zeggen, ondertussen ook realiserend natuurlijk dat dit 1 van de meest relevantste dingen is wat ik hier moet leren. YES, ik heb de kern te pakken! Dit ga ik transformeren tot een oplossend fenomeen. Inspiration!! How, back 2 business. Haar antwoord was op mijn vraag wat ik dan wel kon zeggen als de mannen de zaal verlaten: "niks". Nou iedereen doorziet wel dat ik toen helemaal 3 meter de lucht in vloog. Niks als in eh nihil, noppes. nul?!?! Goed, al m’n eerbiediging naar deze zeer bijzondere cultuur maar dit kan ik toch vanuit het verste puntje in Londen niet doen? Ik vertelde haar dat ik deze toch wel heel verregaande zonderling verder wil onderzoeken en ze werd enthousiast door mijn bekommerdheid voor deze bijzondere omgang. Ze vertelde over een member die een boek heeft geschreven over datgeen waar ik nu m'n hersenen over breek; de beschaafde Verenigd Koninkrijkse taal. Mega interessant. Ze had het boek van de man gekregen en ik mag het even van haar lenen. Superbe!

De dinsdagochtend was echt helemaal geweldig. De banqueting manager had de hele dag trainingen dus ik, als ware cursist mocht haar taak die dag overnemen. Ik heb een 11-personen lunch voorbereid en gedraaid en alles liep voor het eerst helemaal perfect. Ondertussen deed ik dit dat, sjees cross pak gooi ENERGIE. Eindelijk stond ik een keer niet stil, niks te doen. Echt de allerleukste leukste shift tot nu toe!!

Die avond daarentegen was verschrikkelijk. Allister, m'n stagebegeleider had gezegd dat deze avond weer hetzelfde zou zijn als die magnifieke ochtend. Je begrijpt wel, ik had allemaal strategieën in m’n hoofd gehaald om de overloop nóg iets te definiëren, de mensen nóg beter te instrueren en alles nóg meer te perfectioneren. Nou, dit gevoel werd dus bruut verstoord toen ik erachter kwam dat ik gewoon zoals iedere avond hetzelfde moest doen en zelf werd geïnstrueerd. Behoorlijke teleurstelling. Verder werd de gedachtegang van het op een goede manier benaderen en geven van tips en opmerkingen ook weer op de proef gesteld want ik heb de avond uiteindelijk alleen maar gedacht aan de stomheidsgraad van mensen die niks van gevoelskwesties afweten. Pfoeh.

De woensdag was oke en ik was weer in de lichtelijke bedaarfase terecht gekomen. Die daaropvolgende einde-van-de-week dagen waren er wat diners en een grote booksigning. Donderdag zijn Joyce en ik in de break meegevraagd door de keuken crew naar de bowlingbaan. It's showtime! Oke not. Dikke vette loser. De bowlingtalenten waren niet helemaal van de partij en bleven angstaanjagend verborgen. De fun was er zeker dus achja, who cares haha. Hmm, ondertussen nog steeds balend dat ik geen mega dikke strike heb gegooid natuurlijk… ;-)

Verder wordt ik de hele tijd aangewezen als wijnoperator en mag ik deze "druiven gistende drank" dus serveren. Daarbij wordt ik wel elk keer de zaal ingestuurd om een oogje in het zuil te houden, waarbij ik me echt een sukkel voel. Je taak is dan in feite om een beetje te koekeloeren en vredig de boel in te gaten te houden... Toen ik m’n ongemakkelijkheid bij deze taak kenbaar maakte werd me gezegd: "read their minds". Toen bedacht ik me, wauw daar zit wel een kern van goedheid in en daardoor ben je er meteen bij als de visité ook maar iets te kort komt!

Vrijdag in de pauze bedacht ik maar eens Notting Hill te gaan bekijken. Dit is dus echt een té geweldige, kosmopolitische wijk! De geuren vliegen de staten over van alle luxe, maar ook typische Indische restaurants. De modieuze winkeltjes waren klein en in de meest mooie, monumentale, Victoriaanse witte panden gevestigd. De interieurwinkels waren ook echt compleet geweldig ingericht in warme, IJslandse sferen.

En toen was het alweer zaterdag! Een dag wanneer het Q-time-tijd was met mijn soulmates. De drie musketiers waren herenigd want mijn mooie zusje en lovely moeder staken de Noordzee over om mij voor een dag te joinen in deze exceptionele stad. Ik heb geprobeerd ze in een paar uur tijd de pareltjes van deze metropool te laten zien. We zijn na het rondje door New Bond Street, Oxford Street, Piccadilly Circus, Leicester Square en mijn eigen crib beland in een mega te gave winebar, dat is gevestigd in grotten. Dit excentrieke plekje ligt gelegen in het midden van het centrum, waar het gevoel opleeft dat je je in toch een hele andere wereld bevind. We hebben onszelf blootgesteld aan overheerlijke kaasjes en uiteraard een begeleidend wijntje. Verder natuurlijk bijkletsen voor het leven want 2 van de meest bijzondere personen in m’n leven waren bij me.. dikke love!!!

Die zondag heb ik met de roomies het weekend afgesloten bij een restaurantje aan de Portobello Road. De Italiaanse smaakexplosies bombardeerden door onze monden. Wauw, overheerlijke combinaties en perfect gebruik van traditionele ingrediënten.

Woensdag zijn Joyce en ik in onze break naar het Koninklijk Paleis gelopen. We lieten ons verleiden door de overheerlijke wafels die hier door de hele stad heen te verkrijgen zijn. Wandelend door het park, met uitzicht op hoge gebouwen geeft je echt immens het gevoel in een groen paleisje, midden in de stad te zijn beland. Verder scheen de zon volop vrijdag en hebben we zóooo super erg genoten van een baguette in Green Park. Echt genieten geblazen!!!

Die week erop, na een vrije doorsnee werkweek ben ik op de zaterdag al mega vroeg vertrokken naar Cambridge met Anne Claire en nog meer gezellige meiden. Dit graafschap staat bekend als een waar studenten fenomeen, waar dan ook vele jongeren zich één voelen met de universiteiten op dit bijzondere plekje. We zijn ter fiets in het typische, historische stadcentrum terechtgekomen. Een super Engelse bezienswaardigheid en toch weer even wat compleet anders dan the big city. Heel leuk!

Vandaag, de zondag was het prachtig weer en heb ik me een portie zitten genieten in Covent Garden! Dit is serieus zooooo’n geweldige plek. De straatmuzikanten vermaken je ten top als je je verleid aan de heerlijke terrasjes die uitzicht bieden voor een perfecte mensen-kijksessie. Heerlijk om zo inspiratie op te doen aan de straatcultuur die doorloopt in de marktjes, dit die deel rijk is. Na 2 flessen overheerlijke wijn was het zonnetje weer verdwenen en werd het tijd om weer naar m’n huisje te gaan. Morgen is het namelijk weer tijd voor een nieuwe week met wie weet wel weer topkansen om aan te grijpen.. exciting! Geniet ervan lieve mensen!

Loves,
Roos