VERSLAG WEEK 6 till 11

11 weken verder en COMPLEET in love met Londen! Werkelijk alle dingen hier zijn onbetaalbaar. Letterlijk. Onze creditcards zijn finaal declined, wat lijdt tot zittende in onze kamer, de goedkoopste supermarktwijn drinken en dromen over alle clubs die we nog onveilig moeten maken. Niet meer kunnen winkelen en de bar leeg kunnen kopen… wat een drama! Laat dit nou komen doordat we dit de eerste 2,5 maand al te fulltime hebben gedaan. WOOOOOW. It’s time for a break!

St. Patricks day. Mocht je ooit van de partij zijn, trek iets groens aan anders ben je figuurlijk het groentje. Openbaar drinken op straat trekt dus duidelijk duizenden bezoekers wat tot een MEGA SENSATIE lijdt! Zo’n dikke aanrader!

De week op stage begon met een nieuwe uitdaging want na de vliegende start in de banqueting zal ik nu m'n intrek gaan vinden in de Coffeeroom, oftewel op z'n normaal Nederlands: het restaurant. De allereerste dag begon echt uitstekend nadat m'n tube opeens niet meer reed, ik dus te laat was, ik in een modderplas stond die afschuwelijke plekken op m'n panty achterliet en ik als een heilige koningin binnen kwam puffen omdat ik die duizenden roltrappen omhoog ben gelopen om ook maar een minuut minder te laat zijn. Na deze buitengewone start begon ik twijfelend over of dit wel een positieve ervaring zal worden in mijn stage carrière. Máár niet getreurd, die mening veranderde al snel. Het werd me meteen duidelijk dat hier een veel grotere uitdaging in zat. De hoofd sommelier, Amira blijkt serieus een pro te zijn. Ze is namelijk benoemd door Michael Broadbent in hét wijnmagazine onder de godfathers van de wijn. Dit kan verrassende mogelijkheden bieden! Een heerlijke wijn blijft tenslotte een elke week terugkomend fenomeen en hóe interessant is die geschiedenis erachter die nooit zal eindigen.

Ik mocht die eerste dag dus ook meteen beginnen met het schenken van de wijn. Echt la bomba want tegen alleen het eten wegbrengen keek ik al op. Verder is het hele bedieningsproces weer totaal andere Deventer koek omdat er bij elk gerecht een ander sausje hoort, je moet onthouden wie de member is zodat je eerst zijn gast bediend en je met klockwise nummers werkt. Om jullie even een example te geven... Amira: "Wine Double U 207, 19 and sparkling water small for table 12 person 2 facing us". Ehhhh ok, can you repeat it PLEASE? No, ok already gone. Shitttttt. Had het me een portie warm en m'n geheugen wordt me hier een partij op gespijkerd. Hemeltje lief.

Dag 2 werd ik meteen alweer tussen de wijnen geduwd en kreeg ik allemaal informatie over de 1001 verschillende amahoela's die hier bij komen kijken. Zo werd me verteld dat de Pinot Noir een lichte fruitige wijn is uit Burgundy, maar die ook fantastische afstammelingen heeft in Zuid-Afrika, New Zeeland en Australië.... Verder heeft de typische Bordeaux wijn een krachtige smaak met sterkte tannines. In de avond werd een normaal gesproken €150 dure wijn geproefd die een amazing colour had en fantastisch licht, maar toch met een krachtige tint smaakte. De wijn kwam uit 2003, een goed jaar máár het jaar overtreft 2010, een fantastisch jaar absoluut niet. "So sunny!". De manier waarop de sommelier erover spreekt, wauw! Met zoooo veel suplesse en passie. En heeeel veel jaren terug importeerde UK alleen maar rode wijnen, oftewel Clarets vanuit de Bordeaux. Vandaar dat alle Bordeaux wijnen in Engeland Clarets worden genoemd. Jaja, wat een weetjes whoeeeh!

Oke, dit is dus een greep uit de eerste paar dagen. De week erop was het aan mij de taak om de bestellingen op te nemen. Spannend! Nu komt een echte conversation natuurlijk te pas. De dialecten versta ik voor geen meter dus dan komt het neer op m’n mondleeskunsten. Voor de duidelijkheid, die heb ik dus niet. Wel heb ik het doorbakken en gaar overleefd want daarna had ik wel meer the feeling om wat makkelijker een gesprek aan te gaan over welk paard bijvoorbeeld zou winnen in dé grootste paardenrace van Engeland. Ik had met mijn getrokken loodje voor Teaforthree (ja echt waar) blijkbaar een goede kans volgens de heer, die zich de week erop verontschuldigde voor het feit dat mijn paard finaal de grond had bereikt. Hmm.

De laatste week heb ik het breakfast en het buffet in de Spencerroom verzorgd. Ik was dus super druk met Porage eten, sudoku’s maken en mezelf bezig houden. Werkelijk, er was bijna niks te doen. Ik ben mezelf nu aan het leren om een goede balans te creëren om een dienblad op één vinger rond te laten paraderen en schoonmaakflessen alle kanten op te laten vliegen om m’n cocktailshaker vaardigheden wat te ontwikkelen. En dan verdient de chocolat cake hier ook wel een pluimpje. To die for. O tot de MG!!!! Als dat op het menu staat kan m'n dag niet meer stuk. De pure smaak zit de hele dag nog na te trillen dus dat houdt me dan mooi bezig. Verder als ik me zit te vervelen en Joyce komt zingend langs vliegen met een bezem, terwijl zingend Tina Turner, moet ik ook wel weer lachen. Waar zijn we toch beland!

Verder was het hoogtepunt van deze weken toch wel dat mijn ouders en zusje overkwamen om ons nieuwe levensjaar in te luiden! Een fantastisch weekend met als vervolg dat ook m’n vader een nieuwe fase ingaat (is dit dan de midlife crisis?). Hij zit nu namelijk fulltime voor 6 weken op de fiets om vanaf het zadel de wereld te ontdekken. Zoooo inspirerend!

Om het maar even samen te vatten: het is hier he-le-maal geweldig. De stage is soms saai, maar zeker ook suuuuper leerzaam en ik voel me wel echt blessed dat ik de sfeer in een private membersclub mag meemaken. Ook bevalt het leven met de meest energieke danser Joyce, die wakker wordt en meteen beland in een split, én de compleet gestoorde, altijd-scheldende-op-een-leuke-manier Boyd. Als we weer luid schreeuwend terugkomen van de pub en nog 1000 rondjes nazwieren in onze kamers, op de grond, op het bed, tegen de muur, op de trap en etc, is de hele buurt weer wakker, met als gevolg dat wij compleet uitgeput op bed onze nacht nog zo lang mogelijk proberen te maken… THAT’S LIFE! I LOVE LONDON!

Big hug from the UK to you guys! X Rose