VERSLAG WEEK 2 – KICK OFF STAGE

Oke dan, daar passeerde m'n allereerste stagedag bij de Gentlementsclub Brooks's. Wow, Joyce en ik stonden stijf van de spanning, maar toch genietend van het feit dat we niet helemaal alleen voor het haantje werden gegooid. We werden correctly ontvangen en het hele pand werd onder de loep genomen. Echt jongens, zo'n gentlementsclub is een compleet andere wereld. Allereerst, is het interieur zo bij elkaar gezocht, dat er geen spatje verf, een plintje of een schilderij ontbreekt. Vooral dat laatste want je hebt het gevoel dat je hier in een levend schilderij loopt rond te huppelen. Verder is the staff echt mega vriendelijk. Ik stond perplex. Iedereen vraagt aan je: Are you fine? Is everything okay? Heel bijzonder. Na de rondleiding mocht ik m'n weg vervolgen in de banqueting. 'S middags hadden we in éen van de weinige ronde kamers die in Londen aanwezig zijn, een 13-personen diner. Aan mij de taak om de tafel in te dekken en het eten uit te serveren. Nou, dit dus op geheel de decadente manier hoe ik het op school heb aangeleerd. Hemeltje, ik dacht dat dat in de prehistorie voor het laatst werd toegepast op deze wereld. Goed, het gebeurt dus nog steeds. Later moest ik de borden uithalen en uiteindelijk alles afruimen. En toen de 15:00 uur alweer op de klok was bereikt, zat m'n eerste shift van die dag er al weer op! Om alle 1st. Impressions even te verwerken, hebben we onszelf getrakteerd op een lemon cake met een mega cappuccino bij de Starbucks. Heel chillllll. Daarna de stad even ingedoken en blaren-stoppers gehaald want dat leer van m'n net gekochte werkschoenen is niet te stoppen in zijn voeten-vernielingsproces. Al m'n credits gaan dus naar Compeed. My god. Om 18u waren we weer aanwezig om deel te nemen aan het staffdiner. On-ge-lo-fe-lijk. Super goed geregeld! En jaja, toen startte de tweede shift met een groep van 5 zakenmannen. Ik heb vooral meegekeken met het hele service proces. Verder gaat het Engels praten wonderbaarlijk goed... Wel moet m'n Engelse vocabulaire nog wat geoptimaliseerd worden. Uitstekende taak voor de komende tijd lijkt me zo. Goeeeed, ik ga heerlijk de eerste spanning van me afwassen en m'n bed induiken. Morgen ga ik m'n gentlements-carriére tenslotte weer voortzetten want I'm now one of the hard woking people oh yeah. Adios!

De tweede dag stond in het teken van m'n voeten. Wát een ramp. Serieus, ik had m'n werkschoenen tot in de absoluta top in moeten lopen. Awful! But okay. M'n collega's zijn dus nog steeds zoooo lief en geven me elke keer taken waarbij ik kan zitten. En dus was ik in de ochtend getransformeerd tot de enige echte servettenlady. Toen we even moesten wachten werd ik op de stoel gedrukt met een overheerlijke sabayon. Oh wauw. Ik werd van alle kanten gewaarschuwd dat het werken in Engeland zo knetterhard was maar dit is priiiiiima te vertoeven. Vlak voordat de eerste shift alweer tot z'n eind kwam, hebben we met 7 personen tegelijk tafels voor een 60th birthday opgedekt in een prachtige kamer, of naja, zaal. Binnen speedy time was de 4 meter hoge lokaliteit dus voorzien van in totaal 1145 goedgelegde messen, vorken en glazen. In de break hebben Joyce en ik door Green park en de stad gewandeld. Verder weer heeeeerlijk gegeten bij Brooks’s, waarna ik weer helemaal ready steady was voor het diner in de tweede shift. De tot in de puntjes geklede mannen, vrouwen én hotties kwamen binnen manouvreren. All righto, ik was even niet voorbereid op die laatsten. Ghehe. De bevolking in dit soort kringen is zo keurig opgevoed. I was impressed! Daarna weer snel naar huis met the tube want doordeweeks is het tenslotte werken-slapen-werken-slapen.

Het meest opvallende van de derde dag was dat we een diner hadden voor 83 personen én dat daarvoor een Agency was ingeschakeld. Er kwamen dus allemaal waitressen and waiters. Ik stond achter de champagne tafel met een ware Fransman. Nou hij draagt z'n afkomst wel naam bij. Halleluja wat een charmeur hahaha ik lig nog steeds dubbel. Naast dat hij er charmant uit zag, waren zijn opmerkingen naar de vrouwen die kwamen voor het diner: "So Miss, you come in and the sun is shining". Je kan je vast voorstellen dat ik de hele avond heb zitten lachen om zijn charmantheid en ik realiseerde me wel: wauw, ik kwam hier mooi even in aanraking met een ware vorm van gastvrijheid. Inspirerend whoooooh!

De vierde dag was een beetje hetzelfde: opdekken, cleanen en uiteindelijk het diner draaien. De vrijdag daarentegen werd ik in de office geroepen. Ik mocht wijnen met bijpassende prijzen checken. Nice, keer wat anders! Die avond liep ik voor het eerst mee in het restaurant. Bij de ontvangst van de gasten waren m’n hersenen 1000 ronden aan het draaien omdat ik me toch wel zó afvroeg hoe het toch komt dat zowel de werknemers, als de gasten die er komen zo rustig zijn. Er is weinig uitspattende enthousiasme te zien. Oke, cooling down Roos. Cooling down. Misschien was ik ook wel zo druk omdat ik in de break de meest fashionable straten van de stad heb gezien. Joyce en ik zijn de pub ingedoken om even koffie te drinken en heerlijk blij te kletsen. We hadden elkaar tenslotte alweer 2,5 uur niet gesproken. Daarna zijn we een nieuwe straat ingelopen om te ontdekken en begon de nieuwe bewondering alweer op te spelen! Het begon bij een bijzonder warenhuis; Liberty. Ontzettend stijlvol. Daarna waren we de weg kwijt en eindigden we op Bondstreet, waar de Prada, Chanel en Tiffany & Co winkels in ons oogopzicht kwamen opduiken. Whaaaaaaaaah. Ik had zo’n mega bezieling, brainwave, gloed van ingeving. Heb echt een mega gaaf concept bedacht!!! Die ga ik dus mooi uitwerken hier. Misschien later meer hierover.. ;) Die avond zijn we weer een andere pub ingedoken om heerlijk te genieten van de alcoholische versnaperingen. We hadden een plek bemachtigd voor het raam en hadden uitzicht op verliefde stelletjes. De dames werden letterlijk de lucht ingetild door de krachtige armen van de mannen en een vleugje van de immense windvlaag die door het land hier gaat. Wat hebben we geproest van het lachen haha.

Die zaterdag stond oorspronkelijk in het teken van chillen, waar we natuurlijk ook zwaaaaar aan toe waren na deze eerste werkweek, máár wij als studenten bij Brooks’s konden ze wel heel hard gebruiken omdat het brandalarm niet meer optimaal functioneerde. Dit uitte dus in twee dagen, zowel de zaterdag als zondag (vandaag dus), fulltime verpozen in het complex. 1 atje aan de sluier; elke half uur moeten we een ronde maken door het complex, om aan alle deuren te voelen of ze nog koud zijn. We hebben dus in ons weekend, als in vrij zijn, 24 uur doorgebracht in Brooks’s. En ik maak ook gewoon geen grapje. Zaterdag hadden we het gevoel dat we psychisch steeds meer werden geraakt. We kwamen niet moe, niet actief, niet wetend hoe voelend, terug in ons kamertje. Gewoon van 12 uur zittend in een gevangenisstijlachtige kantine, op een harde stoel. Oja, met af een toe, of naja, 15 keer precies dezelfde deur-voel-loop-ronde. Wat een ramp! Omdat we ook vandaag nog moesten overleven zijn we angstvallig de pub bij ons huis ingedoken. Verrassing van het weekend, wat een toffe taveerne! Er stond een DJ los te gaan op de nieuwste beats en de heupjes werden eens goed los geschut. Oh yeah! Wel weer redelijk vroeg gaan slapen, 2 uur, om vandaag dus weer 9:00 in dezelfde toestand als gisteren te gaan overleven. Wat denk je?? We mochten ons chillsessie voortzetten in een kamer! Als in suite. We kwamen binnen en waren verwonderd. Dit is toch hele andere koek! Ik zit hier nu dus heerlijk m’n verslag te schrijven, m’n businessplan aan het ontwikkelen, films te kijken en ondertussen dus het rondje te lopen. Ook al voel ik me na elke keer een nog grotere sukkel, begin ik eraan te wennen. Erge zaak hè!!!

Verder zal ik even mijn shifts uitleggen. Er is dus sprake van splitshifts, wat inhoudt dat ik van 10:30 tot 15:00, en van 18:30 tot 22:30 werk. In de breaks wordt vooral geslapen en de stad onveilig gemaakt. Best oke maar ook vrij irritant aangezien je serieus van maandag t/m vrijdag hele dagen op je werk te vinden bent. Je merkt ook dat iedereen steeds vermoeider wordt naarmate de week vordert. Ook mijn bed leek elke ochtend nóg lekkerder te liggen. Misschien moet ik nog een beetje aan het ritme wennen. We dragen allemaal panty's, hoge rokken, witte blousjes en met het puntje op de i, het strikje. Stijl, klasse. I love it! Verder wordt ik vermoeider van alle pauzes en het niks doen, dan van het werken zelf. Er hangt hier echt zo’n andere mentaliteit. Jeetje. Volgende week zal ik daar wel verder op in gaan want m’n woorden die ik op wil schrijven blijven maar komen haha.

Nog bijzonder nieuws in Nederland lieve mensen?

Veel kusjes van mij!